D.T.A. - Don't Trust Anyone

Πεμπτη σημερα... τι ωραια η Πεμπτη... ενα βημα πριν την Παρασκευη... δυο βηματα πριν το σκ... Η Πεμπτη με ξυπνησε μ ενα ελαφρυ ευχαριστo γαργαλητο στους ορχεις.

"Αχ ωραια μερα θα ναι σημερα" σκεφτηκα. Αυτο επιβεβαιωθηκε μ ενα δισκο με πλουσιοπαροχο πρωινο που με περιμενε στο κρεβατι. Κρουασανιτο... γιαουρτλου... πετιμεζ... χυμος... καφες... 

Και μετα ξυπνησα. Παλι οτι ειχα γκομενα ονειρευομουν ο μαλακας.

Παρ' αυτα, δεν αφησα τα τερτιπτια του νου να σοδομισουν την ψυχολογια μου και με ορεξη πηδησα απ το κρεβατι μ ετοιμος να ξεκινησω τη μερα μου.

Το πρωινο αρμεγμα, ακολουθησε η κλασσικη ρουτινα... καφες και γραφειο.

Αφου παρκαρα τη μπιφτεκορμαρα μου στην σουπερ ανετη, πανακριβη, υπερλουξ πολυθρονα μου, ανοιξα το μηχανακι του διαολου - κατι σημερα που ονομαζουν υπολογιστη, PC, λαπτοπ ('η λαπι-τοπ οπως λεν στα χωρια)... 

Με το που το ανοιγω που λετε... τσουπ ενα μυνημα στο Σκαιπ. Απο τον Ακινθα - ας τον ονομασουμε για λογους ιδιωτικου απορρητου. Το μυνημα σας το παραθετω ατοφιο:

http://www.newsitamea.gr/10-anakalipsis-pou-kanenas-den-mpori-na-exigisi

ποιός νομίζεις ότι έχτισε την σπηλιά του Longyou

?

και απαντω χωρις καν δευτερη σκεψη:

ο Λωδης (αυτο ειναι κωδικο ονομα, που βγαινει απ το Γοριλλωδης - παλι για λογους ιδιωτικου απορρητου)

ποιος άλλος?

εσυ εισαι εκεινο το πουλι του Moa 

(εχω το κακο συνηθειο να τρολλαρω ασυλληπτα και αφιλτραριστα... ακομα και πριν πιω καφε παρακαλω)

Μολις συνηλθα απ το σοκ της σουπερ γαμιστεροτατης ατακας μου... ενα κυμα φοβου με κατεκλησε ξαφνικα. 

Χωρις λογο.

Ειναι εκεινος ο φοβος που οταν σε πιανει δε μπορεις να χεσεις (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ειναι πολυ πιο πανω απο εκεινο τον φοβο που σε κανει να χεζεσαι πανω σου!!!!). Το σωμα σου, τα ακρα σου, η οπη σου, ο σφιγκτηρας σου... τιποτα... δε σε υπακουει. Ξαναεκανα κλικ στον συνδεσμο (link) που μοιραστηκε μαζι μου (share) ο Ακινθας και διαβασα με προσοχη το αρθρο...

Καθως το ξαναδιαβαζα κατι δε μ πηγαινε καλα. Κρυος ιδρωτας κυλησε κατα μηκος της σπονδυλικης μου στηλης, μεχρι την κωλοχωριστρα δημιουργωντας μια πολυ δυσαρεστη αισθηση υγρασιας (δυστυχως δεν ειμαι μαλλιαροκωλης, κατι που εμποδιζει την απορροφηση)...

Κατι μου λεει αυτο το σκηνικο με τη σπηλια. Χωρις σπαταλη χρονου, αρχισα με μανια να ερευνω το διαδικτυο. Επειτα απο λιγη ωρα βρηκα ένα αρθρο... 

Στο αρθρο αναγραφοταν ότι συμφωνα με το μυθο, η σπηλια Λονγκου στη Κινα χτιστηκε εν μια νυκτι, από ένα μυωδες πλασμα το οποιο εκσαβε τα βραχια με τα γυμνα του χερια.... Κατι κυνηγοι που γυρνουσαν από κυνηγι κουβαλώντας τα θηράματα τους ειχαν την ατυχια να περνανε από κει, το μυωδες πλασμα μυριστηκε το θήραμα και τους επιτεθηκε για να τους παρει το φαγητο (μελλοντικες ερευνες απεδειξαν οτι το πλασμα αυτο ειναι μονιμως ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ). Εκεινοι φυσικα αντισταθηκαν, με αποτελεσμα το πλασμα να νιωσει απειλη και να τους επιτεθει. Ενας μονο καταφερε να ξεφυγει όπως όπως και όταν εφτασε στο κοντινο χωριο μολις που προλαβε και διηγηθηκε την εμπειρια του πριν ξεψυχησει...

Περιγραφωντας το πλασμα ο ατυχος ανηρ αναφερθηκε στην υπερανθρωπη μυικη του αναπτυξη και στα ακρα του που ηταν τεραστια και καλυμμενα με μαλλι... "Ηταν δυνατο... ηταν τοσο δυνατο" ειπε. "Και οταν ειδε το φαγητο, σαν... σαν να δυναμωσε κι αλλο... τα ματια του ελαμψαν με θυμο μεσα στο κοκκινο χρωμα της αυγης... και τοτε το πλασμα ουρλιαξε "ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΦΕΡΑΤΕ ΤΥΡΟΠΙΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. ΕΙΠΑΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΤΕ ΠΡΩΙΝΟΟΟΟΟ. ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ. ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ...."

Το αρθρο ομως δεν τελειωνε εκει...

Καποιοι αρχαιολογοι λεει συνδεουν τις μαρτυριες και τα γεγονοτα αυτά στην Κινα με τη δημιουργια των σπηλαιων στα Ματαλα της Κρητης, καθως και με τις σχετικες διηγησεις των ντοπιων για ένα γοριλλομορφο πλασμα που ζουσε στις σπηλιες. Οι κατοικοι καταφεραν να εξημερωσουν λεει το θηριο προσφερωντας του πολλα κιλα τροφης ημερισιως. Με αυτο τον τροπο καταφεραν να γλυτωσουν τις ζωες τους. Οσοι προσπαθησαν να γινουν φιλοι με το θηριο ΧΩΡΙΣ να ξερουν απο μουσικη 'η/και ΧΩΡΙΣ να του προσφρερουν τροφη, απλα συνθλιφτηκαν απο τις μαλλιαρες γροθιες του...

Η φωτογραφια με εκανε να ανατριχιασω...

Σε αυτο το σημειο μου ξεφυγε μια συντομη, παραπονιαρα πορδιτσα... Ευτυχως το σωμα μου αρχισε να επανερχεται. Τρεχω να χεσω...

Γυρισα στο γραφειο 2κιλα ελαφρυτερος σωματικα... αλλα πολυ βαρυτερος στην ψυχη.

Ηταν βεβαιο. Ο Λωδης... ο φιλος μας ο Λωδης... στην πραγματικοτητα δεν ειναι ανθρωπινο ον. Ειναι κατι παραπανω. Τα χρονια της εξελιξης εχουν βοηθησει το ειδος του να μοιαζει οσο γινεται στους ανθρωπους με τη μυικη του αναπτυξη να ειναι ο μονος μαρτυρας της βαθειας πολεμοχαρης και μονιμως πεινασμενης φυσης του.

Το κεφαλι μ πηγαινε να σπασει.

Δε το χωρουσε ο νους μου.

Δε μπορουσα να χωνεψω οτι ολες εκεινες οι κατα καιρους εκρηξεις ευαισθησιας του Λωδη... ηταν ενα ψεμμα. 'Η μηπως οχι??!!!?!??! Εχε φαση λεω... εχει φαση το ειδος αυτο να εχει εξελιχθει τοσο ωστε να μπορει πλεον να εχει ΚΑΙ αισθηματα (περα απ την αβυσαλλεα πεινα).

Τοτε ξαφνου οι διαφορες θυμισες με χτυπησαν σαν βαριοπουλα... Ολα εκεινα τα βιωματα... με τον Λωδη να χανει τα λογικα του με την παραμικρη αισθηση πεινας... οι εκρηξεις θυμου μπροστα στην ελλειψη φαγητου... τα βιαια και μοβορικα ενστικτα που ξυπνουσαν μπροστα στα εντρομα ματια εμενα και των αλλων παρευρισκομενων... η ζωωδη επιθυμια του για αναπαραγωγη...

Αυτο το ειδος πρεπει να ειναι γενετικα προγραμματισμενο αποκλειστικα να σπερνει απογονους και να καταναλωνει τροφη... σκεφτηκα.

Οπως και να χει, τα γεγονοτα ηταν αδιαμφισβητητα και οδηγουσαν σε ενα και μοναδικο συμπερασμα...


ΔΕΝ
            ΕΙΝΑΙ
   
 ΑΝΘΡΩΠΟΣ


Και ζει αναμεσα μας. Συγκεκριμενα 150μ πανω απ το σπιτι μου....

Ουουουουουυυ μαλλλλλλλλλικα τρεχω να παω σουπερ μαρκετ να γεμισω το ψυγειο μου. Απο δω και περα θα ειναι παντα μα ΠΑΝΤΑ γεματο με τροφη...

θελω να ζησω...

Υ.Γ: Επειτα απο βαθυ στοχασμο απεφανθην οτι ο Ακινθας δε μοιαζει με πουλι Μοα αλλα με...

μουχ μουχ μουχ